Žanr: krimi/ drama/ triler
Trajanje: 114 min
Ocjena: 8/10
Gangsterski filmovi uvijek privlače veliki broj obožavalaca filma, bez obzira na kom kontinentu živjeli. Sa svojim često komercijalnim prikazima jednog opasnog i nasilnog života kakav i jeste u svijetu kriminala, ovakvi filmovi uvijek plijene svojim vizuelnim prikazom, kojeg još dodatno poboljša kvalitetna glumačka postava. Često je hollywood uspio da postane stvaralac uspješnog komercijalnog krimi ili gang stila kroz razna filmska ostvarenja. Uspjevaju to i druge zemlje koje prenesu svoj vizelni i audio izražaj na filmsko platno i doprinesu tome da stvore jedan kvalitetan, pomalo čudan ali veoma brutalan krimi film. Upravo takav je i ovaj film Brat ili Yakuza kojeg je režisirao poznati savremeni kontroverzni japanski režiser Takeši Kitano (Takeshi Kitano) koji je poznat po svojim sličnim filmskim ostvarenjima u japanu ( Nasilni policajac (1989), Sonatine (1993), Vatromet (1997), Nasilje (2010)). Kitano u filmu potpisuje i scenario a igra i gl. ulogu (što je čest slučaj u njegovim filmovima). Pored njega gl.uloge igraju: Klaud Maki (Claude Makki), Omar Epps (Omar Eps), Sasumu Terajima (Sasumu Terayima).
Film prati Anikia Jamamota (Kitano) hladnokrvnog i nasilnog gangstera (člana jakuza) koji odlazi iz Japana nakon što mu suparnička banda uništi gotovo kompletnu nejgovu bandu. On odlazi u SAD s alažnom kreditnom karticom i pasošem i dolazi u Las Vegas kod svog polubrata Kena (Maki). On ubrzo otkrije da njegov brat radi kao sitni razbijač od strane moćne mafijaške grupe. Iskoristivši svoju hladnokrvnost i dominaciju on sa svojim bratom Kenom i njegovim ljudima, krene u osvajanje grada, s ciljem da stvori uticaj u mafijaškim krugovima pri čemu shvata da bez obzira što je strana zemlja i pravila u osvajanju su jednako surova i nasilna. Tada se Jamamotu prdružuje i njegov poznanik iz Japana Kato (Terajima) koji mu pomaže u tom poslu. Jamamoto se čini nezaustavljivim dok ne naiđe na jednako moćne narko bossove.
Ovo film je inače prvo filmsko ostvarenje koje je Takeši Kitano snimio u SAD-u a gdje je pored komercijalnog stila unio i japanski stil i atmosferu koja se dešava na američkom tlu. Ovo je kao što je i već navedeno klasičan ,,one man'' film gdje je nekako Kitano ta gl. figura u samom filmu, ponajviše kroz svoj izražaj, što će primjetiti i drugi gledaoci. Iako tokom filma, glumi moćnog i hladnokrvnog gangstera, ono što će zaintrigirati sve gledaoce je to da on tokom cijelog filma jako malo govori i to gotovo ništa na engleskom jeziku. Ovo je jedan poseban režiserov umjetnički prikaz gdje do izražaja dolazi tišina, koja posebno naglašava određenu atmosferu a koju najbolje dočarava kroz lik Anikija (koga i sam tumači).
Kroz takav prikaz on je dočarao jednog naizgled tihog i smirenog lika, suzdržanog od gestova (koji na trenutak na licu prikaže koji osmijeh) ili neke verbalne naprsitosti kakve imamo priliku vidjeti u nekim sličnim gangsterskim filmovima. Ovo će pojedincima biti na trenutak nesimpatično jer ispred sebe vide lika bez ikakvih emocija. Opet s druge strane prikazan je jedan lik koji je spreman da se drži kodeksa koje nalaže podzemlje pri čemu je nemilosrdan prema protivniku dok je u svom taboru uvijek spreman dati podršku i biti uz svoje ljude i biti uz svakog od njih. I to je jedan pozeban prikaz samog filma koji se nadovezuje uz naslov gdje je pokazan jedan pristup bratskog odnosa prema ,,bratstvu'' ii gangu koji ga okružuje i koji živi po strogim kodeksima kakve propisuje takav gangsterski život a opet s druge strane jedan nebratski i nemilosrdan stav prema svima koji se popriječe na putu.
U filmu posebno do izražaja dolazi i sam prikaz eksplicitnog nasilja koji često i nije tipičan za gangsterske filmove pri čemu se čak može reći da ova krimi drama ima i elemente solidne akcije, što je opet jedan poseban režiserski izražaj. Ono što je pomalo čudno i naizgled iritantno a što će primjetiti i ostali koji budu gledali ovo ostvarenje, jeste da se često u filmu može čuti u pozadini klavirska muzika koja svojim romatičarskom i opuštenom melodijom, totalno ne neglašava žanr filma, pri čemu je opet jedan uneseni umjetnički atribut, u sklopu komercijalnog prikaza kriminala. Posebno do izražaja dolazi i vizelni prikaz gdje su prikazani odnosi u mafijaškim krugovima, gdje su često naglašeni i dijalozi u kojima se u prvi plan uopšte ne stavljaju emocije ili neki gestikulativni prikazi kod samih glumaca.
Iako se film snimao u SAD-u i Japanu na poseban način je prikazana i radnja u samom japanu kroz ,,flashback'' gdje možemo vidjeti tradicionalni prikaz japanske kulture u kojoj su na poseban način prikazane jakuze koji žive po strogim tradicionalnim okvirima. Posebno interesantan prikaz za gledaoce biće prikaz tradicionalnog obreda pristupa unutar organizacije kao i sama privaženost običajima i tradiciji kodeksa, gdje će imati priliku da vide i dramatične scena ubijanja i pokušaja samoubistava, a sve radi kodeksa časti.
Sve u svemu za ovo filmsko ostvarenje može se reći da može u potpunosti da se takmiči sa nekim već popularnijim filmovima sličnog žanra. Ali opet što ga razlikuje od nekih jeste poseban netipičan stil za američko područije određeno holivudskim pravilima pri čemu je film snimljen iz japanskog stila. Ovaj film iako sniman na američkom tlu, prikazao je iz japanskog ugla gledanja na jedan veoma solidan način, prikaz japanksih jakuza kao i stil i kodekse gangsterskog života.
Đorđe Čereković
Comments