Žanr: akcija/ drama/ biografski
Trajanje: 107 min
Ocjena: 7/10
Terorizam je nažalost naša svakodnevnica o kojoj često možem čuti putem medija a određeni događaji i borba koja se vodi protiv toga dobija još više pažnje. Pojedini događaji zbog svoje pozdine i političkih ideala izvršilaca, često izazivaju posebnu zainteresovanost a sretan kraj koji predstavi epilog svega, daje na popularnosti određenim pričama koje će kasnije promovisati herojstvo u antiterorističkim pričaam. Uvijek će oni istiniti događaji privlačiti najveću pažnju a sam pogled na cjelokupnu misiju okončanja određene talačke situacije uvijek šalje drugačiju sliku gledaocima, nego kada je u pitanju neka fiktivna priča, kojih u ovom periodu evolucije filmskog stvaralaštva ima na tone. Jedna od tih priča je i spašavanje putnika iz zarobljenog aviona na aerodromu Entebe ili kako se ovaj film još zove ''Entebe'' kojeg je režisirao popularni brazilski režiser Žoze Padilja dok scenario potpisuje Gregori Burke. Glavne uloge u filmu igraju: Rozamund Pajk, Danijel Bril, Ben Šnecer, Lior Aškenazi, Edi Marson.
Film je zasnovan na istinitom događaju koji se desio u krajem juna 1976.godina kada dvoje nijemaca Vilfrid Boze i Brižit Kulman koji kao pripadnici ultra terorističke ljevičarske organizacije zajedno sa još dvojicom palestinaca, otimaju avion kompanije Air France. U avionu se nalazi 250 putnika koji su krenuli iz Tel Aviva prema Parizu a ovaj tragični događaj se desio tokom stajanja u Atini. Ubrzo teroristi usmjeravaju avion prema Libiji gdje u Bengaziju dolijevaju gorivo nakom čega se upućuju u Ugandu gdje im podršku pruži tadašnji lider Idi Amin koji ih dočeka na starom aerodromu Entebe gdje putnike drže kao taoce. Ubrzo o svemu bivaju upoznati i izraelci prije svega Vlada koja krene da pregovara sa teroristima. Zajedno u dogovoru sa generalštabom, smišlja se plan kako da se oslobode taoci pri čemu se dolazi na ideju da se realizuje Operacija Thunderbolt.
Inače u raznim izvorima ova spektakularna akcije izraelske specijalne jedinice pod nazivom ''Sajeret Matkal'' se naziva i Operacija Entebe ili čak Operacija Jonatan po tadašnjem komandantu koji je vodio grupu ovih komandosa. Inače kao što je već i spomenuto ova akcija je uspješno izvedena a svi putnici su spašeni u roku od 90 minuta a predhodno se iskrcavši sa četiri aviona Herkules, 4 jula.1976 godine. Zanimljivo je i spomenuti da su komadosi imali samo jednog poginulog i to komandanta Jonatana Netanjahua koji je inače brat sadašnjeg premijera Izraela Benjamina Netanjahua. Međutim, poznati režiser je u jednom od intervijua naveo da je film rađen na osnovu svjedočenja učesika otimce pri čemu u glavni plan tokom cijelog filma najviše dolaze taoci.
Zbog same činjenice da se radi o istinitom događaji i da se režiser pokušao držati određenog činjeničnog stanja, ovaj film neće stvoriti klasičan osjećaj kakav se inače stvara kog gledalaca kada je u pitanju slična tematika a koja je uglavnom prožeta kroz neki akcioni film gdje je priča izmišljena. Ovdje zbog toga izostaju neke vratolomije ili nevjerovatn scenski prikazi neke spektakularne akcije kakvu viđamo u sličnim izadnjima. Umjesto toga pred nama je prikazan jedan napeti scenario u kojem se prepliće opreznost i taktička osmišljenost sa kojom vlast pokušava na najbezbjedniji način spasiti žrtve dok napetost i preispitivanje često obitava na licima glavnih heroja. Čak i sami komandosti koji bi u nekim komercialno upsješnim ostarenjima sa fiktivnim događajem, bili u prvom planu u ovom film do svog izražaja dolaze tek od samog kraja kada gledalac može da gleda jednu napetu akciju spašavanja putnika.
Po pitanju glumaca, izabran je zaista šarolik sastav gdje je imamo glumca iz V.Britanije, SAD-a, Francuske, Njemačke i Izraela a sama ova činjenica kao da pokušava dati filmu na međunarodnom prestižu. Svakako važno je pohvaliti dobru ulogu Danijel Brila poznatog njemačkog glumca koji je kroz svoju emocionalni izražaj prenio gledaocima sliku i lik jednog člana terorističke grupe. Naizgled će sama pojava ovog glumca djelovati za pojedince kao i drugi likovi koji će tumačiti uloge terorista, dosta neobično a njihovi izgledi i gestovi pomalo blagi jer će očekivati neki spoljni izražaj brutalnosti. Do izražaja posebno dolazi i trenutak u kojem se često prikazuju i predhodni događaji u kojima dvoje nijemaca planira akciju ali i događanje u realnom vremenu gdje je pred nama prikazan često jedan ozbiljan dijalog u kojem se preispituje odgovornost i izražaj svijesti koja nastaje zbog opasnosti i situacije u koju su došli .
Atmosfera blagog mraka u kojem borave taoci bez pretjeranog naglašavanja njihovih emocija su jedan od glavnih prednosti ovog filma koji u ovom napetom filmu nije pokušao u prvi plan da veliku prednost daje dramatici. Iako sama radnja djeluje dosta usporeno ona ipak nije zamorna i zbog činjenice da je u pitanju istiniti događaj, kod onih koji vole upoznavanje sa istorijskim činjenicama, stvara najveće interesovanje. Može se reći da je kompletan film u potpunosti usmjeren na dočaravanje određenih događaja koje režiser nadopunjuje sa fotografijama i video zapisima koji govore o tom događaju. Film sadrži obimne snimke poznate plesne kompanije Batševa, koja pleše uz modernu verziju tradicionalne jevrejske pesme Echad Mi Iodea. Jedan od likova u filmu je igrač u trupi, a ples se prikazuje kako se film otvara, a zatim kroz film, ispresecan delovima naracije.
Film u većem dijelu u prvi plan predstavalja i odnos tadašnje vlasti Izraela prema tom događaju pa se s toga gledaoci mogu upoznati i sa likom tadašnjeg premijera Izraela Jicaka Rabina i ali i sa likom ministra odbrane Šimona Peresa koji će isto kasnije postati premijer ali i predsjednik Izraela. Tokom filma gledaoci mogu vidjeti i njihov međusobni politički odnos kroz gdje je režiser na jedan način pokušao dočarati odnos političkog vrha prema talačkoj situaciji koja se dešava neposredno nakon završteka izraelskog sukoba sa arapskim zemljama u Jomkipurskom ratu. Čak i u toj situaciji koju gledalac posmatra u filmu, u prvi plan ne dolazi do izražaja pravljenje stereotipa i stvaranja propagande o Palestincima kao što bi to radili neki drugi naslovi sa sličnom tematikom. Stvara se osjećaj da je ovaj film želio u prvi plan predstaviti jednostavan pogled na cjelokupne događaje.
Izrelski komandosi nakon obavljene operacije u Ugandi 1976.godine
Zanimljivo je spomenuti i da je ovaj istiniti događaj za koji su neki smatrali da je prava filmsa priča, već dobio nekoliko filmksih obrada. Odmah nakon što se dogodila, ova uspješna akcija je postala inspiracija za amerikance koji su 1976.godine snimili televizijski film Pobjeda u Entebeu a godinu dana kasnije izaći i film pod naslovom Prepad na Entebe sa Čarls Bronsonom u glavnoj ulozi. Ovaj događaj biće inspiracija i za popularni filmski naslov Delta Force u kojem će biti opisan sličan podvig da bi događaji koji su se desili u Ugandi na kratko pojavili i u biografskom filmu Posljednji kralj Škotske u kojem će biti opisan život Ugandskog diktatora Idija Amina.
Sve u svemu, ovaj film nije klasična akcija i nije neka političko propagandna perspektiva u kojoj se osuđuju napadači a glorifikuju žrtve. Ovo je jednostavan prikaz na određene činenjince iz prošlosti koju je ukrasila jedna zanimljiva epizoda borbe protiv terorizma i cijela priča se vrti oko toga bez analiziranja određenih političkih predigri i odnosa prema pojedinim zemljama. Na kraju, ovo je jedno možda ne najsavršenije analizirano djelo koje opisuje neka djela ali je svakako pokušalo u prvi plan ubaciti sve aktere priče bez obzira bili to političari, taoci, teroristi ili specijalci.
Đorđe Čereković
Comentarios